Objaw Stellwaga w orbitopatii

Objaw Stellwaga występuje przy problemach tarczycowych. Endokrynolodzy diagnozują go jako jedno z powikłań nadczynności tarczycy, czyli choroby Gravesa Basedowa. To charakterystyczny objaw i najczęściej zauważa się go wraz z innymi, które pojawiają się w wyniku zaburzeń hormonalnych w obrębie narządu wzroku.

Objaw Stellwaga rozpoznaje się jako zbyt rzadkie niż normalne mruganie powiekami. Pacjent z tego powodu cierpieć może na przesuszenie gałek ocznych bądź wręcz przeciwnie, nadmierne ich łzawienie. Okazuje się, że bagatelizowanie tegoż objawu jest bardzo niebezpiecznie dla chorego. Jeśli ten nie pozostaje pod stałą kontrolą endokrynologa i nie podejmuje leczenia w celu normalizowania poziomu hormonów wydzielanych przez tarczycę, możliwe stają się powikłania w postaci trwałych zaburzeń widzenia. Do takich z kolei zaliczyć można niedowidzenie bądź podwójne widzenie.

Warto też zauważyć, że nadczynność tarczycy przyczynia się do dużego dyskomfortu chorego i to nie tylko tego, który związany jest z narządem wzroku. Choroba Gravesa Basedowa może objawiać się nadpobudliwością bądź wręcz przeciwnie, osłabieniem i chronicznym zmęczeniem. Do tego zauważyć można u licznych pacjentów nadpotliwość, drżenie rąk, kołatanie serca czy utratę masy ciała przy zwiększonym łaknieniu.

Konieczne jest więc leczenie. To przebiega w postaci farmakoterapii lekami doustnymi, których celem jest wyrównanie poziomu hormonów – przyjmowanie tychże środków musi odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza, bardzo często nadczynność tarczycy wymaga przecież leczenia stałego. Terapia może być jednocześnie łączona z środkami, które zaleca okulista w celu niwelowania niekorzystnych powikłań związanych z nazbyt rzadkim mruganiem powiekami.